Ο όρος “αρθρίτιδα” δεν αναφέρεται σε μία ασθένεια αλλά είναι ένας άτυπος τρόπος να αναφερόμαστε στον πόνο στις αρθρώσεις ή στις παθήσεις των αρθρώσεων. Υπάρχουν περισσότεροι από 100 διαφορετικοί τύποι αρθρίτιδας και σχετικές παθήσεις.
Αφορά άτομα όλων των ηλικιών, φύλων και φυλών και σήμερα θεωρείται η κυριότερη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως.
Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί την πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας. Αποτελεί μια χρόνια εκφυλιστική νόσο, κατά την οποία ο χόνδρος της άρθρωσης του ισχίου φθείρεται, ως συνέπεια της ηλικίας και της μακροχρόνιας καταπόνησης.
Η άρθρωση του ισχίου αποτελείται από το σφαιρικό άκρο του οστού του μηρού (μηριαία κεφαλή) που δένει στην υποδοχή του ισχίου (η κοτύλη της πυέλου). Το εσωτερικό αυτού του σφαιρικού συνδέσμου είναι επενδυμένο με λείο χόνδρο για να βοηθά την άρθρωση να κινείται εύκολα. Εάν αυτός ο λείος χόνδρος φθαρεί, οι υπόλοιπες τραχιές επιφάνειες της κεφαλής και της υποδοχής της κοτύλης τρίβονται μεταξύ τους, προκαλώντας πόνο. Με την πάροδο του χρόνου, η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό εκφυλισμό της άρθρωσης του ισχίου.
Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι πολύ πιο κοινή στις γυναίκες και η συχνότητά της αυξάνεται με την πάροδο των ετών. Ειδικότερα έχει συνδεθεί με τους ακόλουθους παράγοντες κινδύνου:
Ωστόσο, η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί ακόμα και εν τη απουσία αυτών των παραγόντων κινδύνου.
Ανεξάρτητα από τον τύπο της αρθρίτιδας του ισχίου, τα συμπτώματα της νόσου του ισχίου περιλαμβάνουν:
Η αρθρίτιδα εμφανίζεται ενίοτε με εξάρσεις που ακολουθούνται από ύφεση, όμως αρκετοί ασθενείς βιώνουν ένα σχετικά σταθερό επίπεδο πόνου χωρίς εξάρσεις.
Οποιοσδήποτε τύπος αρθρίτιδας μπορεί να προσβάλει περισσότερες από μία αρθρώσεις στο σώμα, έτσι ένα άτομο με οστεοαρθρίτιδα στα άνω άκρα μπορεί να την αναπτύξει και στο ισχίο.
Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε αρθρίτιδα του ισχίου, το πιο σημαντικό πρώτο βήμα είναι να απευθυνθείτε σε έναν έμπειρο Ορθοπαιδικό – Χειρουργό για να λάβετε, κατ’ αρχάς, μια ακριβή και έγκαιρη διάγνωση. Αυτή ενδέχεται να περιλαμβάνει τα εξής βήματα:
Η αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να είναι συντηρητική, δηλαδή με φυσικά μέσα ή φαρμακευτική αγωγή, ή χειρουργική. Τα φυσικά μέσα περιλαμβάνουν τη φυσικοθεραπεία, την απώλεια βάρους και τη χρήση ειδικών βοηθημάτων κατά τη βάδιση.
Η φαρμακευτική αγωγή για αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας περιλαμβάνει κυρίως αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη, τα οποία μπορούν να έχουν ανακουφιστικό αποτέλεσμα στην ήπια, πρώιμη φάση της νόσου.
Όταν παρουσιάζονται εξάρσεις της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να γίνει ενδαρθρική έγχυση κορτιζόνης ή υαλουρονικών, που όμως δεν επιλύουν το πρόβλημα.
Όταν η οστεοαρθρίτιδα είναι σε προχωρημένο στάδιο, ο μόνος τρόπος αποτελεσματικής και οριστικής αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η αντικατάσταση της φθαρμένης άρθρωσης με νέα, τεχνητή.
Η επέμβαση για την αντικατάσταση της άρθρωσης ονομάζεται ολική αρθροπλαστική ισχίου.
Χάρη στην εντυπωσιακή πρόοδο της Ορθοπαιδικής Χειρουργικής έχουν αναπτυχθεί, σήμερα, διάφορες τεχνικές ολικής αρθροπλαστικής, για να υποστηρίξουν τις ανατομικές ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κάθε ασθενή, με ασφάλεια και θεαματικά αποτελέσματα.
Οι πλέον σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι οι εξής:
Οι AMIS (Anterior Minimal Invasive Surgery) και ASI (Anterior Supine Intramuscular) αποτελούν δυο εξαιρετικά επιτυχημένες κι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.
Περιλαμβάνουν πρόσθια προσπέλαση, με μικρή τομή στο δέρμα, η οποία επιτρέπει στο χειρουργό να περνά ανάμεσα από τους ιστούς που περιβάλλουν την άρθρωση κι όχι μέσα από αυτούς, χωρίς να τραυματίζει μύες, τένοντες, αγγεία και νεύρα.
Η πιο σύγχρονη μέθοδος αρθροπλαστικής του ισχίου είναι η SuperPATH, η οποία έχει ως πλεονέκτημα ότι το ισχίο δεν εξαρθρώνεται σε κανένα στάδιο της επέμβασης και ο αρθρικός θύλακος του ισχίου παραμένει ανέπαφος, δεν τέμνεται ούτε αφαιρείται.
Έτσι, επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή σταθερότητα της άρθρωσης.
Η χρήση χειρουργικού ρομπότ στην ολική αρθροπλαστική του ισχίου συνοδεύεται από ιδιαίτερα σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως η προσαρμογή της επέμβασης στις ανατομικές ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενή.
Αυτό επιτυγχάνεται σε βέλτιστο βαθμό με το σύστημα ΜΑΚΟ, το οποίο επιτρέπει τη δημιουργία ενός τρισδιάστατου μοντέλου της άρθρωσης του ασθενή. Αυτό επιτρέπει στο χειρουργό να διαμορφώσει ένα άριστο κι εξατομικευμένο προεγχειρητικό πλάνο για την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων με απόλυτη ακρίβεια και βέλτιστη λειτουργικότητα μετεγχειρητικά.
